Ergens in mij

een man heeft een vrouw liefgehad
veel liever dan het leven
het leven dat duurt eeuwig en de liefde
duurt maar even

toen zij haar koffers had gepakt
moest hij vooral maar door
er zijn nog zoveel vrouwen
riepen vrienden uit in koor

hij knikte ja, maar dacht oh nee
wat moet ik met die wijven
hij zoop zich klem en hoopte echt
dat hij erin zou blijven

de zon gaat op dezelfde tijd
valt ook de ochtendkrant
dan zet hij zijn gezicht weer op
van niks meer aan de hand

hij ziet er zo geloofwaardig uit
hij doet weer alle dingen
maar op het station verlangt 'ie hevig
voor een trein te springen

er is gisteren iets ergs gebeurd
het was op de A16
de brug stond open en een man
had dat te laat gezien

mensen janken bij zijn graf
van veel te vroeg voorbij
maar hij ligt daar gelukkig
zij zit op de eerste rij

een man heeft een vrouw liefgehad
veel liever dan het leven
de liefde die duurt eeuwig
en het leven duurt maar even

een man heeft een vrouw liefgehad
veel liever
veel liever
veel liever dan zijn leven

foto's uit haar jeugd
alles in zwart-wit
maar als ze terug kijkt
lijkt het alsof er kleur in zit

dit is het schoolplein
vrienden om haar heen
hoe kan het toch dat iedereen
met de tijd verdween

goed was het goed was het goed was het goed

en dan die foto's van vakanties
daar wordt nog steeds over gepraat
hoe lief ze was hoe bruin ze was en hoe
ze er altijd lachend op staat

dat ze liever terug naar huis wou
dat zag ze vast verkeerd
vergeten dat het koud was
en de foto's geposeerd

al die flitsende momenten
worden vastgelegd
ze wil zo dat ze waar zijn
dus zijn ze bijna echt

met de foto's ontwikkeld
het kleurig aangezicht
en alles wat te donker was
blijft onderbelicht

het sneeuwt dat doet me denken
aan vorig jaar
samen hand in hand
twee dikke jassen op een boulevard
samen aan het strand

het nu en toen
krijg ik niet uit elkaar
nog steeds hand in hand
en bij elke windvlaag
vrees ik het oude stormgevaar
waarin wij zijn gestrand
oh ik denk aan jou bij alles
duizend keren elke dag
aan de wanhoop en de pijn
en aan dat je nooit zag

en ik mis je bijna net zo erg
als toen je bij me was
toen jij nog bij me was
toen jij nog bij me was

alles wat jij achterliet
is net zo jou als mij
diep binnen in
m'n huis m'n hart m'n bed
overal ben jij
het heeft geen zin

want je zit me op de hielen
Op m'n huid en in m'n haar
ik wil je wel vergeten
maar altijd ben je daar

ik denk aan jou bij alles
duizend keren elke dag
denk jij nu ook meer aan mij
dan toen je me nog zag

het is zomer op het Spaanse strand
kan je een slipcursus volgen op de zonnebrand
rode borsten Duitse worsten plakken aan het zand
wij genieten van het slechte weerbericht
in de Nederlandse krant

we vallen bij het volleyballen
over bollende buiken en gladde kwallen
er zijn surfers in overvloed die 't zwemmen vergallen
als saucijzen op de barbecue
blijven we liggen met z'n allen

met het zand tussen mijn tenen en mijn wet-lookgel
strompel ik terug naar het hotel
het eten is iets minder dan de foto voorspelde
ook de kamer is iets kleiner maar de prijs
klopt wel

en als ik met je dansen wil
dan wil jij naar het strand
en als ik met je vrijen wil
dan ben jij te erg verbrand
ik wil naar Nederland
naar Nederland
want ik wil

rennen in de regen
languit liggen in een plas
onder wollen wolkendekens
in het glimmend groene gras
ik wil dagen doorweekt dansen
op de bliksem's bonkende bas
zonder schaamte zonder schoenen
zonder zon en zonder jas

maar het is dertig graden en ik drink sangria
al verlang ik naar de volle melk en blanke vla
ik vertrouw de gladde ober voor geen halve peseta
ik word niet dronken van z'n drankjes
oh ik denk dat ik maar ga

want ik wil niet naar het stierenvechten of naar het strand
door muggen leeggezogen worden op een oud ledikant
jij zegt ach lieve schat doe niet zo aangebrand
maar zelf ben je rooier dan de kreeften uit het restaurant

meneer dollar heeft zin in een vrije val
hij zet z'n koers uit met als einddoel het dal
totale paniek meneer dollar is labiel
wat zou het een ramp zijn als de schat viel

men hangt aan zijn lippen volgt hem in de krant
zelfs de president verafgod zijn stand
men vecht voor zijn komst met alle geweld
men liegt likt en lijmt alleen zijn mening telt

zijn wet zijn wet zijn wet geldt
geld geld geld geld geld

juffrouw lire zij danst alleen op en neer
ze zweeft gracieus zo breekbaar zo teer
elke man wil haar uit eenzaamheid bevrijden
elke man wil haar uit eenzaamheid bevrijden

met danst naar haar pijpen zij is arrogant
ongrijpbaar en grillig danst zij op de rand
bij hoog en bij laag en met alle geweld
blijft men proberen maar alleen haar wil telt

haar wet haar wet haar wet geldt

en dan is er natuurlijk meneer gulden middenweg
zo'n zeker figuur die nooit teveel zegt
stabiel en verstandig met een zilveren gloed
maar ook sluw en berekend in alles wat 'ie doet

hij houdt niet van roddels of gespeculeer
de gulden middenweg niets minder niets meer
toch is ook hij god het hoogste een held
ze doen alles voor hem alleen zijn mening telt

ergens diep in mijn wezen
ergens boven de tijd
ergens door al mijn pezen
ergens ver en dichtbij
ergens tussen gedachten
ergens in heel mijn zijn
ergens met vreemde krachten
ergens in mij

ergens achter mijn ogen
ergens onder mijn huid
ergens in mijn vermogen
ergens stil ergens luid
ergens door alle jaren
ergens nergens voorbij
ergens in mijn gebaren
ergens in mij
ben jij

ergens tussen m'n zinnen
ergens in elke grap
ergens buiten en binnen
ergens met elke stap
ergens in alle vrouwen
ergens als ik weer vrij
ergens altijd berouw en
ergens in mij
ben jij

één en één was één
één en één was wij
één min één is geen
ik ben niet eens
alleen

ergens altijd verdwenen
ergens overal bij
ergens blijf jij degene
ergens in mij
blijf jij

ik heb het nooit begrepen
begrepen hoe het kan
het hele jaar die waanzin en met kerst een kerstbestand

dat heb ik nooit begrepen
begrepen hoe dat kan
het 'staakt het vuur' in Bosnië
de mis in Rotterdam

de loopgraven verlaten
één adem in de tijd
het hellevuur op warmhoudstand
de duivel geeft respijt
waar altijd zwervers slapen
zingt eens per jaar een koor
twee dagen bidt men voor de junks
dan gaat het leven door

laat mij er liever buiten
ik ga er niet mee mee
twintig sigaretten
en genoeg op de t.v.
ik heb geen kerken nodig
ik ga er niet meer heen
dit zijn gewoon twee dagen
maar jezus wat voel ik me alleen
wat voel ik me alleen

ik heb het nooit begrepen
begrepen hoe het kan
de kudde gods wordt kleiner
maar steeds meer zuipt men zich lam

dat heb ik nooit begrepen
begrepen hoe dat kan
zo'n eetfestijn van welvaart
tot ere van de man

die als 'ie ooit bestaan heeft
en ons zou kunnen zien
geen Christus meer wou heten
ook al was 'ie dat misschien
maar kerstliedjes weerklinken
zo prachtig op cd
liedjes over vrede
voor een dag of twee

ik heb het nooit begrepen
begrepen wat het is
hoewel ik niet meer mee wil doen
ik altijd toch kerst mis
kerstmis

ze doet niet mee met touwtje springen
want gisteren viel ze van de trap
ze heeft geen zin in liedjes zingen
en van haar brood neemt ze geen hap

de meester zette haar vooraan
hij dacht dat het de vogels waren
nu kijkt ze niet meer uit het raam
maar haar ogen blijven staren

Sheila is alleen maar moe
Sheila is alleen maar moe

's middags als de schoolbel gaat
en moeders op hun dochters wachten
slentert ze eenzaam over straat
richting het donker van de nachten

het gaat alsmaar door haar hoofd
dat ze liefs is eenmaal binnen
want als ze stout dan wordt mamma
boos
moet ze op school weer wat verzinnen

ze doet niet mee met gymnastiek
want ze gleed tegen het bad
maar thuisblijven doet ze niet
komt toch naar school die lieve schat

ze mag bij de meester op schoot
maar daar kan ze niet goed tegen
ze houdt haar handjes voor haar hoofd
wat is die Sheila toch verlegen

ze doet niet mee met touwtje springen
ze komt niet meer naar school toe
de mensen zeggen rare dingen
ach ze is vast alleen maar moe

't is windstil de zon
slaapt op het water
we varen met de wijzers mee
dus wordt het niet later
en ik huil van geluk
we zijn met ons twee
ik droom elke nacht
cliché op cliché

van felblauwe ogen
de geur van je haar
zo vaak al bezongen
nog altijd zo waar
de smaak van je lippen
elk teder gebaar
we zijn elke nacht samen
en we gaan elke ochtend
uit elkaar

zodra ik ontwaak
ben je verdwenen
snel als het licht
doodstil op je tenen
mijn hand zoekt je t-shirt
mijn voeten je benen
je bent weer een foto
tegen de stenen

de dag is oneindig
ik hang en ik staat
verlang naar m'n bed
ik zie je weer daar
een droom kent geen afscheid
soms valt het me zwaar
we zijn elke nacht samen
en we gaan elke ochtend
uit elkaar

het begon met een lied
van verlangen
ik verzon een lied
om jou te vangen
toen je kwam zong ik het lied
van een wilde
toen je ging een lied
tegen de stilte

ik dacht de tijd
maakt nieuwe ogen
nieuw vuur in mijn gitaar
wie zei dat liefde slijt
heeft gelogen
want elk lied
is nog voor haar
maar

dit is het laatste liedje
voor jou
dit is het allerlaatste liedje
voor jou

meer dan genoeg
tranen in mineur
teveel klanken
met jouw kleur
zoveel woorden
voor herinnering
waardoor ik steeds
hetzelfde liedje zing

de tijd verzint
geen namen
speelt niets op mijn gitaar
hier begint het eind
van samen
na deze laatste
is het klaar

het dagboek
op akkoorden
sluit ik na vannacht
verdriet stopt niet
met woorden
ik zong de harde waarheid
zacht

boer koekoek had een kip en die kip was sip
want de haan zag haar niet staan
ze kocht een dure slip die stond haar reuze hip
maar de haan keek haar niet aan

de kip zat in een dip ze dacht ik flip
ik ben de mooiste van het hok
waarom ziet 'ie me niet die grote machoparkiet
ik ben hitsig als een bok
tok-tok-tok tok-tok-tok
hitsig als een bok

de hanige kip besprong de kippige haan
wilde aan het paren gaan
de kip deed wip en de haan bleef staan
zo is het omelet ontstaan

de kip droog af nog volkomen maf
van die felgekleurde held
ze wou dat lichaam van goud die schattebout
geen eieren voor haar geld

ze kocht jarretels van die sex-bretels
die trok ze aan onder haar rok
ze wilde weer als een beest tekeer
ze was gloeiend als een wok
tok-tok-tok tok-tok-tok
gloeiend als een wok

geen kip draagt nu nog ooit een slip
een jarretel of rok
alleen de haan heeft nog wat aan
de haan die draagt een
tok-tok-tok tok-tok-tok
de haan die draagt een tok

hoe moet ik het je zeggen
hoe moet ik het uitleggen
ik weet dat jij niets weet
dat maakt me bang
ik ken je pas vier weken
maar ben al uitgekeken
de korte tijd
die lijkt wel levenslang

je kleuren en je kleren
verlangens en begeren
ik ken ze al
je bent een open boek uit stand en op je knieën
ik ken je fantasieën
ze zijn al uitgekomen
ik ben moe

want je gaf je
helemaal helemaal
dat is wel lief
maar iets te veel voor mij
helemaal helemaal
verlangen is er nu al niet meer bij
helemaal helemaal
dat is wel lief
maar iets te veel voor mij
helemaal helemaal
lief als ik alles weet is het voorbij

ik kan weer alles doen
jij vindt alles goed
jij begrijpt me
jij leeft met me mee
oh ik krijg het benauwd
als jij zo van me houdt
dan doe ik het
nog veel liever alleen

dat wil ik je best zeggen
proberen uit te leggen
maar jij likt me
de woorden uit de mond
steeds als ik wil praten
toon je mij je maten
staar ik hulpeloos
naar het plafond

bot doen heeft geen zin
dat zie ik nu wel in
ik ga over
op andere tactiek
zeg dat ik van je hou
en vrij je bont en blauw
langzaam maar zeker
knuffel ik je ziek

ik hang me aan je op
zeg dat ik nooit meer stop
je hoeft niet meer te denken
dat doe ik
al zeg je even niets
dan vraag ik is er iets
oh ja ik heb je lief
totdat je stikt

en ik geef me helemaal helemaal
ik ga je zeggen dat ik met je trouw
dan ben ik helemaal helemaal
vrij
of ik heb een vrouw

er spelen kinderen in straten en in perken
tussen de garages en de tennisbaan
lijn 7 tringelt langs zonder dat ze het merken
want op de oudendijk houdt niemand de tram aan

dan volgen crooswijk de meent en het hofplein
en rijdt 'ie half volgeladen op centraal aan
daar start de stoelendans je moet er snel bij zijn
wie slecht ter been is komt te laat en moet dus staan

het spoor kruist kade middellandstraat richting spangen
het is hier donker de verlichting is kapot
geen kind kan spelen tussen junkies in de gangen
achter de planken van de huizen zonder slot

dichtbij het eindpunt is de tram bijna verlaten
toch lijkt de leegte niet op die van het begin
de stilte ligt hier als een tijdbom in de straten
lijn 7 rijdt tussen twee werelden in

tussen spuiten en fonteinen
de hemel en de hel
coke en rode wijnen
tussen bungalow en cel
tussen leven en gevangen
vrij en ondermijnd
van kralingen naar spangen
van 't begin tot aan het eind

niemand maakt de hele rit mee in lijn 7
niets te zoeken aan de andere kant
men leeft in één stad maar op meerdere planeten
voor spangenaars is kralings bos al buitenland

van de drank de drugs de wanhoop van het westen
zien ze kralingen alleen wat op t.v.
de conducteur kent beide uithoeken het beste
want hij gaat wel de hele duivelsroute mee

ach is het werkelijk zo rechtlijnig als lijn 7
de oproer links en de vrede rechts
of is de waarheid tussen oost en west gelegen
en spoort uiteindelijk alleen de middenweg

't is een lang verhaal
een lang verhaal
maar het gaat zo snel
't is een lang verhaal
als je terug kijkt wel
maar het gaat zo snel

van de roze toekomstdromen
van jou en mij
scheurde de kalender ons
ergens voorbij
de tijd is klein

kleiner dan altijd
en eeuwigheid
tot onze spijt
de tijd is klein
veel te klein

't is een lang verhaal
een lang verhaal
maar het gaat zo snel
't is een lang verhaal
een lang verhaal
als je terug kijkt wel
maar het gaat zo snel

wat we vroeger later noemden
is al voorbij
wist je dat verlangen
groter dan ons kon zijn
de tijd is klein

kleiner dan bereiken
vooruit kijken
voor niets wijken
veel te klein
de tijd is klein

staar niet in de mist
van wat niet is
misschien zal zijn
de tijd is klein
veel te klein

ik ben de volgens gevolgd
op zoek naar het hoge
ik heb de sterren geraadpleegd
weerkaatst in jouw ogen

met woorden gegoocheld
uren en dagen
maar in ieder antwoord
schuilen weer vragen

en maar praten en maar schreeuwen
denken morgen kan ik er bij
en maar dichten en maar schaven
op zoek naar het lied dat alles zei

ik heb de mensen getergd
tot wanhoop geschreven
de formule gezocht
die staat voor leven

in straten verdwaald
maar vooral in m'n kop
in haat en in liefde
in de groot en de top

en maar praten en maar schrijven
denken morgen kan er ik bij
en maar strepen en maar schaven
op zoek naar het lied dat alles zei

zoveel snaren geraakt
maar nooit het slotakkoord
ik schreef passie ik schreef pijn
maar een woord blijft een woord

ik vluchtte uit wanhoop
naar de golven van de zee
ik wist niets meer moest zwijgen
en dat valt voor mij niet mee

en toen ik het opgaf
en dacht ik kom er nooit meer bij
hoorde ik het ruisen van de zee
die zong het lied dat alles zei