PietersFokker Verdwaalt

ik werd geboren
ik was van niemand
tot mama zei
jij bent mijn kind

ingebakerd
in de lente
bemind
verbonden
en verblind

hou me vast mijn lieve
hou me vast maar hou me niet
ik heb je lief mijn lieve
ik heb je lief ik heb je niet

beloof me
beloof me dat je blijft
bij wie je bent
in plaats van blind van bij mij

beloof me
beloof me maar je trouw
aan jou

laten we dansen lieve
dansen voor we gaan
en kus me nog een keer

laten we leven lieve
leven voor we gaan
morgen zijn we er niet meer

laten we dansen lieve
dansen hier vandaan
en kus me nog een keer

het hele leven lieve
is dansen hier vandaan
morgen zijn we er niet meer

laten we dansen lieve
dansen voor we gaan
en kus me nog een keer

het hele leven lieve
is dansen hier vandaan
morgen zijn we er niet meer

je geeft jezelf
je geeft je over
je denkt te zijn
wie je bemint
voor en door
elkaar
gevallen
je weet niet meer
wie waar begint

wie ben jij
wie ben ik
wie zijn wij

hou me vast mijn lieve
hou me vast maar hou me niet
ik heb je lief mijn lieve
ik heb je lief ik heb je niet

beloof me
beloof me dat je blijft
bij wie je bent
in plaats van blind van bij mij

beloof me
beloof me maar je trouw
aan jou
aan jou

ik hou van jou
ik hou je
niet

voel teveel
ik voel teveel
ik voel teveel
voel teveel

een blik is gelijk bliksem
een traan een oceaan
een aanraking verstrengeling
een vonk en het vuur is aan

een frons is donker als een front
een lach en 't is weer licht
ik zweef gewichtloos tot één gril
mij weer ten gronde richt

voel teveel
voel teveel
veel te veel
veel te veel

onuitgesproken zinnen
versta ik met mijn zijn
wat buiten hoort komt binnen
de liefde doet zo'n pijn

soms zou ik willen voelen hoe het is om niet te voelen
te denken dat wat mensen zeggen is wat ze bedoelen

voel teveel

zebrapad

ze zegt vriendelijk gedag
goedemorgen of het is het al middag

haar lippen gestift met een lach
ze is vrij als het mag

beleefd door het leven zonder te geven om wie ze was
beleefd door het leven ze bazelt de bakker na groen het gras
tussen de kapper en kinderen de witte wijn en ’t zwarte gat
er komt niets aan, ze ziet niemand
toch blijft ze op het zebrapad

zebrapad
levenswandel op een zebrapad

beleefd door het leven zonder te geven om wie ze was
beleefd door het leven zo loopt ze een leven lang in de pas
tussen de kapper en kinderen de witte wijn en ’t zwarte gat
toch blijft ze op het zebrapad

levenswandel op een zebrapad
levenswandel op een zebrapad
maar wat er op de loer ligt
maar wat er op de loer ligt


heel soms
bij volle maan
zonder bonuskaart
maar met pyjama aan
dan komt de fantasie
haar stoutste fantasie
of ze het wil of niet

ze wil het niet
ze kan het niet
ze mag het niet

ze zegt vriendelijk gedag
goedemorgen of is het al middag

goedemorgen... of is het al middag?

vertel me bij de koffie, nog even snel
waarom ik ook alweer op aarde ben
of god een zus heeft en waarom
waarom ik in de regel vrolijk ben

maar vaak vertrek voordat ik kom kom
vertel me bij de borrel, nog even snel
hoelang we blijven zoeken naar een clou
van deze iets te flauwe grap

waarom ik alles steeds weer overdoe
maar stil blijf staan bij elke stap
vertel me waarom vertel me waarom
ik nergens naartoe ga, en nergens vandaan kom

wat ben ik hier in jezusnaam aan het doen

ik zuip me klem om weg te zijn
ik vrij me vrij om te verdrinken
verdoof mijn denken en de pijn
verlaat het schip voor het kan zinken

niemand weet het niemand weet het, niemand weet waarom

ik zuip me klem om weg te zijn
ik vrij me vrij om te verdrinken
verdoof mijn denken en de pijn
verlaat het schip voor het kan zinken

niemand weet het niemand weet het, niemand weet waarom

vertel me
voor het slapen gaan
nog heel even
wie ik ben